İnsanlar "her şey her zamanki gibi", "herkes her zamanki gibi" dedikleri sürece sorulacak soru ve neredeyse yapılacak hiçbir şey yoktur.

Hem sağlıklı zihinler hem de sağlıklı bedenler sakatlanabilir. "Normal" insanların ortalıkta gezinebiliyor, görebiliyor veya duyabiliyor olmaları, onların gerçekten de bunları yapabiliyor anlamına gelmez. Tatlarını tuzlarını kaçıran şeylere hayli kör, başkalarının iyilik talepleri karşısında da hayli sağır olabilirler.

Yalnızca iktisadi üretim ekonomisine değil, biyolojik üremenin ekonomisine de. Kabil'de ve pek çok başka gelenekte de, mutlak dişil bir marifet olan gebelik ve doğumun, mutlak eril bir marifet olan dölleme lehine nasıl sıfırlandığını açıklamak mümkün olur.

Elle yazılan her şey, kuşku götürmez bir biçimde henüz tamamlanmamıştır. Dolayısıyla öyleymiş gibi eleştirilemezler.